Geçtiğimiz cumartesi ajans olarak Polonezköy'e pikniğe gittik. Mis gibi bir hava, kahvaltı, yeşillik derken içimdeki oyun canavarı pörtleyiverdi. Önce voleybol oynadık. İyi bir voleybol izleyicisi olmama rağmen, bildiklerimi sahaya yansıtamadığımı söyleyebilirim. Gülle gibi bir topla oynanan bu oyun işkenceye dönüşebiliyor. Her karşılamada bileklerimde zıplayan o top beni hayattan soğuttu. Fiziksel aksiyonu bırakıp zeka oyunlarına girince durum değişti ama sonuç değişmedi.
Başlarda kelime oluşturmak kolaydı. Sonrası ise bol molalı bir zihin egzersizi. Her oluşturduğum kelimede başka hangi kelimeler var da aklıma gelmiyor diye düşünmekten heba oldum. Sağa uydursan sola uymuyor, yukardan aşağı kelime bulunmuyor. Çember gittikçe daraldı. Artık "et, at, ot" gibi iki harfli kelimeleri melemeye başlarken oyun bitti. Ben de bittim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder