Elif Şafak yaz aylarını sevmediğini açıklamış gazetelere. Yaz geldiğinde Londra'ya kaçıyormuş yazmak için. Başlangıçta bunun farklı gözükme çabasına atfen söylenilmiş stratejik bir cümle olduğunu düşünüyordum.
Lakin bu yaz kadına hak verdim. Bitse de gitsek şeklinde gün sayıyorum. İnsanın bu kadar çıplak kaldığı ve köşeye sıkıştığı bir mevsim olamaz. Turuncu ve yapış yapış bu hava insanı garip bir ruh haline sokuyor. Bırakın çalışmayı nefes almak bile zor.
Doğru dürüst yazılmıyor, okunmuyor, hiç bir şeye konsantre olunmuyor. Yaratıcılık, melankoli ve garip ruh halleriyle beslenen bir süreç. Işıklı, palmiyeli ve parmak arası terlikli bir havada olmuyor, yaratılmıyor.
Kahvenin sıcaklığıyla buğulanan camları, yağmuru, battaniye altına girip bir şeyler izlemeyi, toprağın kokusunu ve çizmelerimi özledim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder